অন্তৰ্মুখ

চিট নে পট?
জীৱন নে মৃত্যু?
জীৱন সাঁথৰ
মৃত্যু সাঁথৰ

সাঁথৰৰ জঁট ভাঙি
ভাগৰি ভাগৰি আমি
তথাপি খামুচি থাকোঁ
এখন তেনেই ঠুনুকা সাঁকো

এটি পূৰ্ণিমাৰ ৰাতি
অচ্যুতৰো কক্ষচ্যুতি হয়
কক্ষচ্যুতিৰ সন্মোহনীত
এটা এটাকৈ নক্ষত্ৰ সৰি পৰে
অযুত নাঙঠ চকুত
দুখৰ দাগ কাটি
সেই বাটতেই তন্ময় হৈ
জাহ যায় অৰ্ণৱত
আৰু জাহ যায় বহুতো
চিনাকি-অচিনাকি মুখ!
মানুহৰ ভীৰত
বিদিশাও দিশহাৰা হয়!

সেইবাট বাট নহয়
সেইবাট বাট নাছিল
কক্ষচ্যুতৰ কোনো বাট নাই
কোনো আকৰ্ষণ নাই
মাথোঁ প্ৰলয় নমায়
কক্ষ হেৰুৱাই

সকলোৰে কাহিনী থাকে
সকলোৰে কাহিনী আছে
বাজিব পাৰে তাত
সুখৰ চানাই
অথবা দুখৰ বাঁহী

মানুহৰ সমাজত সিঁচি ৰংমিলিৰ হাঁহি
আৰু বুকুৰ গহীনত
উমি উমি জ্বলে কিবা
জীয়া কাহিনী
পৃথিৱীক নজনালে
পৃথিৱীয়ে নাজানিলে
কোন কাৰ কিমান আপোন
কোন কাৰ কিমান পৰ!
কথা নহয় যেন এক জীয়া সপোন!
দাপোণ দাপোণ
ক'ত ভাগি শেষ কৰিলি সপোন!!

বুকুত উজান-ভাটি কৰে
হৃদয় কঁপোৱা গানে
বাৰে বাৰে বাজে কিয়
বিষাদৰ তানপুৰা

জীৱন নে মৃত্যু?
যুগান্তৰৰ এক অবান্তৰ প্ৰশ্নৰ উত্তৰ
বিচাৰি পোৱা ইমান সহজ আছিল নেকি?

জীৱন সাঁথৰ হ'লেও
মৃত্যু তাৰ সহজ উত্তৰ নহয় কেতিয়াও
মৃত্যু তাৰ সহজ উত্তৰ নাছিল কেতিয়াও
সেউজীয়া দলিচাক
উৰুঙা কৰা
সেইবাট বাট নাছিল
সেই পথ কক্ষপথ নাছিল
সেই পথে ৰচিব জানে মাথোঁ মৰীচিকা
য'ত চৌদিশে মাথোঁ
শূন্যতাৰ বালি আৰু ধুমুহা...

*********

পঞ্চভূত

*********

'ব্যোম'

জ্বৰীয়া গা লৈ আকাশখনে
মোৰ মুখলৈ চায়
মোৰো যে নৰীয়া!

মোৰ নৰীয়াপাটিৰ দুখত
কজলা মেঘকে সাৰথি কৰি
আকাশে এসোঁতা কান্দে৷

কান্দিলে হেনো মন পাতল হয়!
কমোৱা তুলাৰ বোকোচাত
আকাশে লুকাভাকু খেলে৷

আকাশ উদাৰ, আকাশ বিশাল
ধেৎ! মোৰ নৰীয়াতো কান্দে!

***************************

'ক্ষিতি'

খোজে প্ৰতি কোন যায়-
সৌৱা মোৰ আই
বুকু জুৰি ভৰি আছে
কেৱল ভালপোৱাৰ উত্তাপ
আৰু একো নাই
একো নাই

মই ঘূৰি নাচালেও
কেঁকুৰীৰ মূৰলৈ আয়ে
বেঙা মেলি চায়
দুচকুত তিৰবিৰায় ডাৱৰকণাই!

নোখোজাকৈ তেওঁ দিয়ে আৰু মই লওঁ
তেওঁ যে আই সকলো বুজে
সকলো বুজে৷
মই কেতিয়াও দিয়া নাই,
দিছোঁ যদি কেৱল মাথোঁ
জীৱনজোৰা ভৰ!

****************************

'মৰুৎ'

বুকুত দলিচা পাৰি বহি আছে তেওঁ
বুকুৰ পৰা সেওতালৈ এহাত মাথোন
দুপৰৰ দগমগ ৰঙা বেলি!

আপোনাৰ বাবে তেওঁ
বুজা-নুবুজাৰ অলেখ সাঁথৰ
আৰু মোৰ বাবে ফলিত পাতি থোৱা
এটি সৰল অংকৰ উত্তৰ
অথবা নিউটনৰ এটি গতি সূত্ৰ

চাকনৈয়াতো পাহৰিব নোৱাৰি যাক
স্পন্দিত স্পন্দন আৰু উশাহ
জীৱনৰ সোণোৱালী বাট

হাতে হাত ধৰি
খোজত মিলাই খোজ
আমাৰ এই অবিৰত যাত্ৰা শেষ প্ৰান্তলৈ!

***************************

'অপ্'

মই কোন?
আই, পিতা আৰু তেওঁৰ আদৰৰ
পিতায়ে দিয়ে জলপটি
আয়ে পাতে কোলা
তেওঁ দিয়ে জীৱনৰ উদ্দেশ্য

মই নাথাকিলে তেওঁলোকৰ দুখ
থাকিলে সুখ
পাৰ ভাঙি বৈ গ'লে অসুখ

সকলোকে সুখী কৰাৰ দুখত
মই অসুখী
নৰীয়াপাটিত পিতায়ে দিয়ে জলপটি
আয়ে পাতে কোলা
তেওঁ দিয়ে জীৱনৰ উদ্দেশ্য!

**********************

'তেজঃ'

কালিলৈ অৰুণোদই হ'ব
নতুন পোহৰ বিলাব
নতুনৰ তপ্ত শিখাত
শতিকাৰ এলান্ধু পুৰি
প্ৰৌজ্জ্বল হ'ম আমি
উদ্দীপ্ত উত্তাপত জাহ যাব
পুৰণি দুখবোৰ

সদায় অনাৰ দৰে নতুনে
বিপ্লৱ আনিব
জাগৰণ হ'ব
অদূৰত বাজিব বাঁহী
আৰু আমাৰ প্ৰশান্তিৰ হাঁহি৷

*****************************