তোমালৈ...

তোমালৈ...

                   কোৱাতো নাছিলোঁ কাহানিও তোমাক মোৰ বাবে তাজমহল সাজিবলৈ... অ’ মোৰ শ্বাহজাহান ! হৃদয়খনেই বিচাৰিছিলোঁ, সময়ৰ এলান্ধু গুচাবলৈ... দৰিকণা মাছ ধৰা দিনবোৰলৈ ঘূৰি যাবলৈ বিচাৰিছিলোঁ... সপোনবোৰ খেপিয়াই চাইছিলোঁ... গান্ধাৰীৰ দৰে তোমাৰ হাতত ধৰিয়েই পাৰ হৈছিলোঁ---- এখন নীলা নদী...

                   সময়ৰ গাত এলান্ধুৰ চামনি...!

                   শ্বাহজাহান মোৰ... মোৰ বাবে তুমি তাজমহল নাসাজিলেও হ’ব... ভুলতে হ’লেও এবাৰ হৃদয়খনকেই দি চাবাচোন ! একো চিন্তা নকৰিবা, বৰ আদৰেৰে আপদাল কৰিম তাক... কেতিয়াবা মোৰ যে তোমাৰ কাৰণেই চিন্তা হয় জানা ! ক’ত বা হৃদয়খন টুকুৰা-টুকুৰ কৰি থৈ আহা !!

                   ঠিক্ ঠিক্ ঠিক্ !!!

                   চোৱা মই মিছা কোৱা নাই... বেৰত বগাই ফুৰা জেঠিটোৱেও বুজিছে... তুমিহে জানো বুজিবা নে নাই...!!

পুনঃ --- তুমিতো জানাই ফাগুন মই বৰ ভাল পাওঁ । চাওঁতে চাওঁতে আকৌ ফাগুন পালেহি । মোৰ প্রিয় ফাগুন । ফাগুনৰ সোণাৰু, ফাগুনৰ পচোৱা, ফাগুনৰ সৰাপাত, ফাগুনৰ ৰং, ফাগুনৰ উৎসৱ... হেঙুল-হাইতাল হৈ উমলিব মোৰ মনৰ পদূলিত...